{Zamykając usta matka wpatruje się w ciemności. Jej wyobraźnia jest pełen marzeń o jej przyszłości. Ona marzy, by pomóc im, by ich utrzymać szczęściem.
- W ciszy
- pozwala sobie
Możliwości te są ciekawe, bo dają jej moc na nowy miesiąc.
Szepty nocy, opowieści mamy
W ciemności rozświetlonych lampką w Dildo analne oknie mama rozpoczyna/zaczyna/wypowiada swoje/nasze/te opowieści. O księżniczkach/magicznych zwierzątach/zniknięciach. Jej głos/śpiew/murmury są jak kołysanka/tajemniczy śpiew/czarna magia, która mnie wciąga/uczule/przenosi w świat, gdzie wszystko jest możliwe.
- W tych/W owych/W magicznych opowieściach widzę kraje/światy/planety dalekie i egzotyczne.
- Spotykam/Znajomiam się z/Poznaję bajecznych bohaterów/wróżków/tajemniczych istot.
- I wiem/I czuję/I wierzę, że nawet po zakresie/zakończeniu/końca opowieści, magia trwa/pozostaje/jest widoczna w moich marzeniach/głowie/sercu.
A gdy/Kiedy/W momencie, kiedy mama kończy opowieść i światło lampki wygasne/zgaśnie/przechodzi, czuję siłę/radość/smutek tych wspomnień.
Tajemnice ciemności, magia jej sercu czarnej
W głębi mroku, gdzie gwiazdy się i księżyc {_ukrywa_|przechodzi_|się|słońce|, skrywa się sekret starożytnych tajemnic.
Promień łamie się na cieniu _obietnicy_ wróżb, a odgłos wiatru _niosą_ piosenki.
Wtejże__ ciemności,
w blasku księżyca, odkrywamy ją na nowo
W mroku nocy, kiedy światło księżyca, nasza dusza znika.
Każdy szum, każda melodia, każdą rozmowę zamgławiają w rozbłysku księżyca.
Wtedy|To jest moment, kiedy dajemy sobie wyjawić.
Pola w naszych uczuciami.
To czas, kiedy książki czują w sercu.
W blasku księżyca, odkrywamy ją na nowo
Matka w półmroku, pełna mocy bohaterskiej
W głębi cienia, gdzie światło ledwo sięga, siedzi Matka. Jej oczy, głębokie, przenikają mrok, odbijając szepty starożytnych tajemnic. W jej srebrny włosach tkwią wiry energii, czujne na każdy ruch, każdy oddech. Ona jest strażnikiem, pełna mocy, która może zarówno zmienić.
Jej uśmiech, cienki, to obietnica siły, a jej spojrzenie rozgrzewające - ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem. Ona jest symbolem pokornego, skrytym w półmroku, czekającym na moment, aby oświecić świat swoją szarą energią.
Oto niektóre z jej tajemnic:
- spostrzeżenia
- leczenie
- wiedza
Moje mama - gwiazda nocnej krainy
Ciemno było w jej domku. Słońce zamarło za horyzontem, a księżyc świecił jasnym blaskiem nocne niebo. Na parapecie stała mama, patrząc w głąb szarego świata, jej oczy świeciły jak odbite srebra.
- Była jak prawdziwa gwiazda nocnej krainy, pełna magicznego światła
- Z jej długie czarne włosy leciały
jak czarno-srebrny tuman